诗：     爱之梦一旦破灭
                                    我从不怨你
                                    尽管你一百次的令我失望
                                    我从不恨你
                                    尽管从认识你就受够了折磨……

                                    任你用长长的相思藤，把我抽打—
                                    我也含泪忍受你、鞭血的伤痕……
                                    任你用火红的感情烙铁，
                                    将我全身灼透、冒出青烟……

                                    我也咬出血来忍受
                                    浑身滚动着不出一点呻吟……
                                    因为—
                                    我不是虚无飘渺的风。

                                   也不是树梢里的蜻蜓，
                                   我只是忧郁的
                                   坐在小溪的尽头
                                   看你的帆、向谁而行……

                                   请不要说我可怜
                                   也不要给我一语一丝的慰怀……
                                   就让我在这深秋的老槐树下，
                                   默默无语、默默无言……

              注：我想借这首诗奉劝青年朋友们……感情是永远不能勉强的。当爱之梦一旦破灭后，千万不要不能自拔，
                   一厢情愿。要知道并不是所有有缘相爱的人，都有缘结合。并不是所有的爱都能结出圆美的果。并不是你  
                    爱的真诚，她就会感动。并不是你在林荫小路上含泪滴滴，她就会重新忆怀旧情！冷静地作一番分析和
                    思考，用理智和勇气去拆除心中的“海市蜃楼”。抛开迷茫的相思，撕碎虚无飘渺的爱之罗网。勇敢的面对，
                    刻骨铭心，痛苦情感煎熬……把不可磨灭的印象、和无法忘怀的身影。默默、默默……随时光流逝吧！

                                                                                                                作者：潘继强